هرکه در سینه دلی داشت به دلداری داد

دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز

گرچه رفتی ز برم، حسرت روی تو نرفت

در این خانه به امید تو باز است هنــــوز

روی سردری خونه، گلای یاس بهاری ... یادته ازم گرفتی گفتی واسه یادگاری

لای دفترت گذاشتی، اسممو زیرش نوشتی... گفتی تا آخر عمرت اونا رو نگه میداری

عمریه رو سردریمون گل و یاس میاد و میره ... اما هیچکی تو دل ما جاتو هیچوقت نمیگیره

روزای رفته رو امروز همه رو مرور میکردم ... از توی اون کوچه بازم دوباره عبور میکردم

انگاری دل دیگه رفته، توی اون کوچه کسی نیست ... رو گل یاس خونه دیگه اون عطر قدیم نیست

بگو تو این همه سالها مثل من کسی رو دیدی ... به کسی عاشقتر از من کجای دنیا رسیدی

من و کوچه چشم به راتیم،ما هنوز همبازیاتیم ... هرجای دنیا که باشی توی هر رویا باهاتیم